Þolinmæði og 30.000 kaloríur

Þá er þrautin mikla framundan, hjólreiðin frá París til bæjarins Brest á vesturodda Frakklands og til baka. Alls 1230 kílómetrar sem ég verð að klára á rúmlega þremur og hálfum sólarhring. Hef að hámarki 90 stundir til verksins. Í reiðinni taka 5225 aðrir frístundahjólarar úr öllum heimshornum. Ballið byrjar undir kvöld á sunnudag.

Vegalengdin í keppninni París-Brest-París er 1230 km eða álíka og þjóðvegur 1 á Íslandi. Vestari helming leiðarinnar kannast ég ágætlega við; tók þátt í 600 km keppni á þeim hluta leiðarinnar í hitteðfyrra. Og svo ók ég austari helminginn á bílnum á heimleið frá París í fyrrasumar.

Hjólað verður um sveitavegi þar sem umferðarþungi er ekki verulega íþyngjandi og því er leiðin bæði krókótt og afar öldótt. Til dæmis er um 365 brekkur að fara, stuttar sem langar, sumar mjög brattar og aðrar sem eru nokkrir kílómetrar á lengd. Því segir það sig sjálft að ferðhraði verður ekki eins og á venjulegum dögum, heldur mun minni þar sem maður er að jafnt nótt sem nýtan dag.

Klifra 10-11 þúsund metra upp 375 brekkur

Samkvæmt útreikningum lækna- og næringarfræðinga, sem m.a. hafa tekið sjálfir þátt í reiðinni, ætti ég að brenna á bilinu 30 - 40 þúsund kaloríum á leiðinni. Á 90 klukkutímum. Er þá miðað við að 600 kaloríur þurfi fyrir hvern hjólaðan klukkutíma. Segir sig sjálft að maður verður að innbyrða nóg af orku á leiðinni og drekka býsnin öll af vatni og orkudrykkjum.

Þetta verður enginn hægðarleikur því til dæmis klifrar maður 10-11 þúsund metra upp allar brekkurnar. Þar sem maður endar á sama stað kemur heildar hæðarbreytingin út á núlli en gallinn er sá að niður brekkurnar endurheimtir maður ekki orkuna sem fór í að stíga hjólið upp þær!

Hér er um að ræða mikla prófraun á líkamlegt atgervi og ekki síður hið andlega því það mun reyna á viljastyrk; kjark og hugrekki að fara alla leið fram og til baka innan tímamarka. Árið 2007 rigndi lengstan part leiðarinnar en nú bjóða veðurspár aðallega upp á hitabylgju! Vonandi skúrar eitthvað til að fríska loftið.

Ég hef undirbúið mig nokkuð vel og farið gegnum 10 svona röll á bilinu 200-600 km undanfarin tvö ár og hef hjólað 50 þúsund kílómetra síðustu fjögur árin. Í 400 km ralli í lok maí nam klifrið til að mynda rúmum 4200 metrum sem er hlutfallslega ögn meira en í P-B-P.

„Ég þori, get og vil“

Geng þó til leiks af auðmýkt gagnvart verkefninu. Þar mun fyrst og fremst reyna á þolinmæði til að halda aftur af sér og brenna ekki of hratt fyrsta áfangann. Til að heiðra minningu Unnar Stefánsdóttir, nýlátins gamals félaga úr frjálsíþróttunum og samstjórnarmanns í Íþrótta- og ólympíusambandinu (ÍSÍ), fer ég til móts við hina miklu áskorun með kjörorð umbótanefndar ÍSÍ í kvennaíþróttum; „Ég þori, get og vil“. Í von um að það færi mér heill á leiðinni hef ég sett bæði merki ÍSÍ og Íþróttafélags Reykjavíkur (ÍR) á hjálminn minn og íslenski fáninn trónir á stelli hjólsins.

Ég áætla að vera eins og 60 stundir að hjóla en hef þá 30 tíma upp á að hlaupa til að borða, hvílast og mæta á kontrólstöðvar. Á leiðinni eru 14 slíkar sem við vitum um og tvær duldar – önnur á útleið hin á heimleið – sem við hittum ekki á nema rata rétta leið! Það getur tekið drjúga stund að fara í gegnum kontrólin, fá stimpil í ferðbókina og klára sig af vegna fjöldans.

Minn rástími er áætlaður klukkan 18 á sunnudag en ræst er í 400 manna hópum með 10-15 mínútna millibili til að mannskapurinn dreifist aðeins. Fer eftir því hvar í þeim ég lendi hvort brottför verður akkúrat klukkan sex eða eitthvað seinna.

A.m.k. 450 km í fyrsta áfanga

Stefnan er að fara vel á fimmta hundrað km í fyrsta áfanga áður en maður tekur sér hvíld og fleygir sér útaf í 5-6 tíma. Ná a.m.k. til Loudeac á Bretaníuskaga en þangað eru 450 km. Jafnvel komast lengra, eða 493 km til Saint-Nicolas-dePelem. Sem sagt helst að hjóla framundir næsta myrkur, þ.e. vera að í rúman sólarhring í fyrstu lotu. Það er planið og síðan ræðst það af framvindunni með frekari hvíldir en vonandi næ ég annarri álíka langri kríu sólarhring seinna eða svo. Og hafi ég nógan tíma upp á að hlaupa gríp ég þriðja tækifærið til að dotta agnarögn.  Ég mun í bakpoka og smátösku á bögglabera hafa a.m.k. tvennan klæðnað til skiptana þar sem áð verður og vonandi kemst maður í sturtu þar!

Þetta verður í fyrsta sinn sem ég legg upp í þessa vinsælu reið. Hún fer fram á fjögurra ára fresti og dregur til sín þátttakendur úr öllum heimsálfum. Fór fyrst fram árið 1891 og varð kappi að nafni Charles Terront fyrstur af um 100 þátttakendum. Verð ég innan um menn – og konur – sem hafa tekið jafnvel mörgum sinnum þátt.

Sagan segir að París-Brest-París reiðin hafi verið hvati þess að stofnað var til Frakklandsreiðarinnar miklu, Tour de France, árið 1903. Þessum viðburðum tveimur verður ekki jafnað saman en báðir eiga vinsældum að fagna hér í Frakklandi og munu íbúar meðfram leiðinni t.a.m. stilla sér upp meðfram leiðinni og hvetja þátttakendur. Þá munu húsfrúr víða dekka borð út á stétt og bjóða hjólurum upp á hressingu, svo sem kaffi og bakkelsi. Maður verður á köflum að heiðra þær fyrir hugulsemina og snerta á kræsingunum.

Fyrirmynd að Tour de France

Til  keppninnar 1891 skráðu sig 293 karlar og sjö konur en aðeins 209 mættu þó til leiks. Helmingur hafði fallið úr leik áður en komið til Brest, því þar sneru 106 til baka og komust 100 þeirra alla leið í mark í París. Terront mun hafa verið 71:35 stundir á leiðinni en meðaltími allra sem skiluðu sér í mark var 10 dagar! 

Framkvæmd reiðarinnar er ekkert smámál og eigum við það að þakka um 15 þúsund sjálfboðaliðum að þetta getur allt farið fram. Á laugardag verð ég að mæta til Parísar í skoðun með hjólið þar sem gengið verður úr skugga um að búnaður þess, ljós, bremsur o.fl. standist kröfur. Til dæmis má ekki vera með handahvílur eins og á þríþrautarhjólum og bremsur verða vera bæði aftan og framan. Og í myrkri er skylda að skrýðast endurskinsvesti.

Aðeins fleiri voru skráðir til leiks 2007 en í ár og ætli kreppa á alþjóaðvísu eigi ekki hlut að máli. Nú eru 5225 keppendur en voru 5311 fyrir fjórum árum, þar af útlendingar frá 45 löndum í meirihluta eða 3015. Þar af voru 606 frá Bandaríkjunum 387 frá Þýskalandi, 367 Ítalíu, 334 frá Bretlandi, 206 Spáni, 182 Danir, 123 Ástralir, 116 frá Kanada, 112 Japanir, 87 Svíar og 24 Norðmenn. Alls tóku 353 konur þátt, þar af 136 franskar.   Meðalaldurinn 2007 var 49,7 ár og er sagður 50 nú. Með mín 59 ár er ég því í efri hlutanum en þess má geta, að meðal þátttakenda eru 16 karlar 75 ára og eldri. Þeir geta verið seigir, ég flaut til að mynda með sex félögum gegnum 200 km forkeppnisreið fyrr á árinu og sá harðasti var sá elsti, 78 ára. Hann verður með í P-B-P.

Heimasíða París-Brest-París, bæði á ensku sem frönsku.

Skemmtileg mynd af leiðinni, hæðarprófílar einstakra áfanga og hæðargraf allrar leiðarinnar. Þarna segir að heildarklifur sé 9078 metrar. Hún er fengin af kortavefnum Openrunner.com en mælingar manna með GPS-tækjum hafa sýnt mun hærri tölur, milli 10 og 11 þúsund metra.  

Önnur mynd af leiðinni.

 

 

 

 

Athugasemdir

[Guðrún Ben (IP-tala skráð) 19.8.2011 kl. 16:43]

Sæll Gústi.

 Gangi þér vel á vegferð þinni.

Kveðja af Klakanum

[Ágúst Ásgeirsson, 20.8.2011 kl. 05:36]

Sæl Guðrún

Kærar þakkir fyrir hvatningarorðin.

[Steinunn Ásgeirsdóttir (IP-tala skráð) 23.8.2011 kl. 16:29]

Sæll bróðir,

ég fann rásnúmerið þitt (2934) á heimasíðu hjólarallsins og er að fylgjast með hvernig yfirferðin gengur hjá þér. Þar er búið að reikna út að þú ættir að koma til næsta staðar á eftir CARHAIX-PLOUGUER kl.22:48 í kvöld. Ætli það sé ekki Loudeac ? þú ert þá rúmlega hálfnaður og enn að! Frábært!

Hlakka til að heyra hvernig gekk þegar þetta er afstaðið.

kv,Stenna. 

[Ágúst Ásgeirsson, 25.8.2011 kl. 20:30]

Sæl Stenna

Ég hafði heitið því að ganga ekki af mér dauðum og þess vegna varð ég tilneyddur að hætta eftir tæpa þúsund kílómetra að baki af 1230.  Mælir minn stóð í 944 km þegar ég lagði upp laupana, hálfnaður til baka.

Bólgur í hnakkavöðvum meinuðu mér að lyfta höfði til að sjá það sem framundan var. Orsökin líklega níðþungur bakpoki sem þyngdist smátt og smátt við fataskipti, er ég fór úr blautum keppnisfötum í þurr. Ætli hann hafi ekki verið um 10 kíló undir það síðasta. Ég bar hann um 800 km áður en ég losnaði við hann á bakaleiðinni í Tinténiac en þar hirtu hann gamlir félagar úr Combourg. Það var bara of seint, skaðinn var skeður. En að öðru leyti stóðst skrokkurinn eldraunina, fæturinn koma vel frá álaginu og það hefði verið leikur einn að klára hefði ég ekki dröslast með bakpokann, fjárfest t.a.m. frekar í bögglabera sem borið gat hliðartöskur.

Þatt var súrt að þurfa hætta en ánægður með hversu öflugt formið greinilega er. Einstök upplifun en leitt að 58 ára gamall bandarískur þátttakandi skyldi bíða bana við árekstur við flutningabíl.

Geri betur grein fyrir þessu seinna. 

[Kolbrún Stefánsdóttir, 31.8.2011 kl. 21:30]

Sæll Gústi. Þú ert alger hetja þó ekki væri annað en að leggja í hann. Svona uppákoma er eitthvað sem enginn ræður við og því ekkert nema að sætta sig við það. Flott mynd af þér og gott að þú ert í fínu formi. Besta kveðja Kolla.

[Ágúst Ásgeirsson, 2.9.2011 kl. 13:09]

Þakka þér Kolla hvetjandi komment. Kærar kveðjur.